Ο Γεώργιος Μπίνας γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι Μαιευτήρας-Γυναικολόγος με εξειδίκευση στην Ενδοσκοπική Χειρουργική και την Εξωσωματική Γονιμοποίηση.
Είναι Υποψήφιος Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.
Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στο Γενικό Νοσοκομείο Άρτας στη Χειρουργική Κλινική και εν συνεχεία το 2001 στο Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο-Μαιευτήριο «Έλενα Βενιζέλου» εκκίνησε την εξειδίκευσή του στην Μαιευτική-Γυναικολογία. Από το 2005 και έπειτα έχει σημαντική επαγγελματική εμπειρία σε δομές Πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Από το 2006 είναι συνεργάτης του Μαιευτηρίου ΙΑΣΩ και από το 2013 αποτελεί μέλος του τμήματος «Ενδοσκοπικής-Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής»
Από το 2016 είναι συνεργάτης του Κέντρου Εξωσωματικής Αθηνών εφόσον ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην «Ανθρώπινη Αναπαραγωγή» στην Ιατρική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου.
Επιπλέον, είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής και από το 2020 μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Φυσιολογίας.
Έχει συμμετάσχει σε πληθώρα συνέδριων και έχει σημαντικό ερευνητικό έργο.
Με πρωταρχικό μέλημα την
ορθή αντιμετώπιση κάθε περιστατικού,
στον τομέα της μαιευτικής και γυναικολογίας
Ο γυναικολόγος Γιώργος Μπίνας παρέχει
υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες σε
όλο το φάσμα του τομέα της μαιευτικής και της γυναικολογίας.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελεί μία ευρέως διαδεδομένη τεχνική τεκνοποίησης ανά τον κόσμο, η οποία δίνει αποτελεσματική λύση σε πολλά από τα προβλήματα υπογονιμότητας της εποχής μας. Εν συντομία, ωάρια της γυναίκας γονιμοποιούνται σε εργαστηριακές συνθήκες και στη συνέχεια επανατοποθετούνται στο ενδομήτριο. Στόχος της θεραπείας είναι η επίτευξη εγκυμοσύνης με τη μεταφορά ενός ή περισσότερων εμβρύων στη μήτρα της μέλλουσας μητέρας.
Ως υπογονιμότητα ορίζουμε την αδυναμία επίτευξης εγκυμοσύνης μετά από 12 μήνες τακτικών σεξουαλικών επαφών, χωρίς τη χρήση αντισυλληπτικών μέσων. Η υπογονιμότητα οφείλεται σε παθήσεις της γυναίκας σε ποσοστό 30-40%, σε παθήσεις του άντρα σε ποσοστό 20-30% και σε συνδυασμό παθήσεων και των δύο συντρόφων σε ποσοστό 30% περίπου.
Τα βασικότερα αίτια ανδρικής υπογονιμότητας είναι:
Η διάγνωση τίθεται έπειτα από πλήρες ιατρικό ιστορικό, λεπτομερή κλινική εξέταση, ανάλυση σπέρματος και ορμονολογικό έλεγχο.
Τα βασικότερα αίτια γυναικείας υπογονιμότητας είναι:
Η εκτίμηση του υπογόνιμου ζευγαριού πρέπει να κατευθύνεται στην αναγνώριση του αιτίου της υπογονιμότητας με τρόπο γρήγορο, συστηματικό και οικονομικό, έτσι ώστε να αποκαλυφθούν και να αντιμετωπιστούν όλοι οι παράγοντες υπογονιμότητας. Τα βήματα που θα ακολουθηθούν εξαρτώνται από πολλοὐς παράγοντες και είναι πλήρως εξατομικευμένα
Διερεύνηση της υπογονιμότητας στον άντρα.
Η γονιμότητα στους άνδρες απαιτεί την καλή λειτουργία του υποθαλάμου και της υπόφυσης, που βρίσκονται στον εγκέφαλο, καθώς και των όρχεων. Πολλοί διαφορετικοί παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν σε υπογονιμότητα. Η διερεύνηση της ανδρικής υπογονιμότητας μπορεί να υποδείξει μια υποκείμενη αιτία, η οποία μπορεί να οδηγήσει και στην θεραπεία. Στην διερεύνηση συνήθως αρχίζουμε με ένα ιατρικό ιστορικό, φυσική εξέταση, και εξέταση σπέρματος. Μπορεί όμως να χρειαστούν και άλλες εξετάσεις οι οποίες συνήθως καθορίζονται σε συνεργασία με ιατρό ουρολόγο.
Διερεύνηση της υπογονιμότητας στην γυναίκα.
Αν και υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία εξετάσεων για την εκτίμηση της υπογονιμότητας στη γυναίκα συνήθως δεν είναι απαραίτητο να γίνονται όλες. Ο ιατρός συνήθως ξεκινά με ένα ιατρικό ιστορικό, μια λεπτομερή κλινική εξέταση, και ορισμένες προκαταρκτικές εξετάσεις. Ανάλογα με τα ευρήματα καθορίζεται στην πορεία εάν χρειάζονται περαιτέρω εξετάσεις.
Προτείνω η κόρη σας να επισκεφθεί για πρώτη φορά γυναικολόγο όταν της έρθει η περίοδος. Καλό είναι πάντως να έχει πάει μέχρι τα 17, είτε έχει αδιαθετήσει είτε όχι. Η επίσκεψη αυτή είναι κυρίως εκπαιδευτικού χαρακτήρα, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει και αδρή κλινική εξέταση κυρίως για την εκτίμηση του βάρους, του ύψους, της ανάπτυξη των μαστών, της παρουσίας ακμής και τριχοφυΐας. Πρέπει να αφορά επίσης την ενημέρωση της για τα σεξουαλικός μεταδιδόμενα νοσήματα, την αντισύλληψη και γενικά για την ασφαλή σεξουαλική συμπεριφορά. Επίσης θα γίνει και μια συζήτηση για τη σωματική υγιεινή και τη φυσιολογία του κύκλου της, δηλαδή πώς γίνεται και τι προκαλεί την ωορρηξία και την περίοδο. Επιπλέον συμπεριλαμβάνεται η μύηση στην ψηλάφηση του στήθους της και ο εμβολιασμός της, προαιρετικά, κατά του HPV.
Ο εμβολιασμός γίνεται δωρεάν μέσω του ασφαλιστικού φορέα για κορίτσια και γυναίκες 11-18 ετών και χορηγείται σε δύο δόσεις με μεσοδιάστημα 6 μηνών σε κορίτσια ηλικίας 11 έως <15 ετών. Εφόσον η έναρξη του εμβολιασμού γίνει μετά τη συμπλήρωση του 15ου έτους, χορηγείται σε τρεις δόσεις εντός 6 μηνών. Μεγαλύτερες γυναίκες φαίνεται ότι μπορούν να εμβολιαστούν, αφού κάνουν μια εξέταση που λέγεται HPV test και δείξει ότι δεν είναι φορείς των ιών που καλύπτει το εμβόλιο. Τότε πρέπει να προμηθευτούν το εμβόλιο από το φαρμακείο και να καλύψουν οι ίδιες τη δαπάνη. Το εμβόλιο συντηρείται στο ψυγείο μέχρι να γίνει ο εμβολιασμός στο ιατρείο του γυναικολόγου. Σημαντικές επιπλοκές, εκτός από ήπιες κα παροδικές τοπικές αντιδράσεις δεν έχουν αναφερθεί.
ο εμβόλιο γίνεται σε κορίτσια ηλικίας 11-15 ετών, με στόχο να περιοριστούν σημαντικά οι πιθανότητες εμφάνισης στην ενήλικη ζωή (35-40 ετών) προκαρκινικών αλλοιώσεων στον τράχηλο της μήτρας, που μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο. Τα οφέλη, δηλαδή, του εμβολίου είναι μακροπρόθεσμα, αλλά πολύ σημαντικά. Όμως, είναι προφανές από τα μικρά ποσοστά του εμβολιασμού, ότι τα οφέλη αυτά δεν τα έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη οι γονείς.
Το τεστ Παπανικολάου αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια ένα άριστο μέτρο πρόληψης κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Όταν οι γυναίκες κάνουν τακτικά το τεστ, εντοπίζονται και αντιμετωπίζονται έγκαιρα τυχόν προκαρκινικές αλλοιώσεις και προλαμβάνεται σε ποσοστό που φτάνει το 80% η εξέλιξή τους σε διηθητικό καρκίνο. Ο κίνδυνος όμως δεν εξαλείφεται, ενώ θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η θεραπεία των προκαρκινικών αλλοιώσεων τριπλασιάζει τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού σε μελλοντική εγκυμοσύνη. Από την άλλη πλευρά, το εμβόλιο οχυρώνει τον οργανισμό ενάντια σε στελέχη του ιού HPV, που μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο του τραχήλου. Επομένως, ο συνδυασμός τεστ Παπανικολάου και εμβολίου μπορεί να αποτελέσει μια ακόμη πιο ισχυρή ασπίδα προστασίας. Μάλιστα, σύμφωνα με σχετικές μελέτες, ο συνδυασμός αυτός μπορεί να περιορίσει μέχρι και 94% τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου στον τράχηλο της μήτρας
Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (ΣΠΩ) είναι έχει ένα ευρύ φάσμα εκδηλώσεων που ξεκινά από πολύ ήπια κλινικά σημεία, όπου μια απλή συστηματική παρακολούθηση είναι αρκετή, έως πολύ σοβαρά συμπτώματα όπως έντονες καθυστερήσεις περιόδου, υπογονιμότητα, πυκνή τριχοφυΐα και διαταραχή στη λειτουργία του παγκρέατος και στο μεταβολισμό των υδατανθράκων. ‘Όσο πιο σοβαρή η παρουσία του ΣΠΩ τόσο πιο μεγάλη είναι η ανάγκη σας για θεραπεία.
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι, ανάλογα με την τοπική άμυνα του οργανισμού του. Αν παρουσιάσει ερυθρότητα και αίσθημα κνησμού ή καύσου στη κορυφή του πέους θα πρέπει να πάρει αγωγή που συνήθως είναι μια κρέμα ανάλογη με αυτές που χρησιμοποιούν οι γυναίκες.
Σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες, το εμβόλιο πρέπει να γίνεται σε κορίτσια ηλικίας 12-15 ετών, καθώς τότε ο οργανισμός δημιουργεί τα περισσότερα αντισώματα κατά του ιού HPV. Επίσης, σε αυτή την ηλικία συνήθως τα κορίτσια δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα τη σεξουαλική τους ζωή, οπότε το ανοσοποιητικό τους σύστημα ευαισθητοποιείται και ενεργοποιείται κατάλληλα, προτού έρθει σε επαφή με τον ιό. Για αυτούς τους λόγους, ο εμβολιασμός είναι προτιμότερο να γίνεται σε μικρή ηλικία. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν μπορεί να κάνει το εμβόλιο και μια μεγαλύτερη γυναίκα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι όλα τα ασφαλιστικά ταμεία παρέχουν δωρεάν τον εμβολιασμό μέχρι και την ηλικία των 26 ετών. Ωστόσο, η προστατευτική δράση του εμβολίου δεν θεωρείται τόσο υψηλή όσο στη μικρή ηλικία. Προς το παρόν, εάν η ηλικιακή ομάδα των 26 ετών και άνω παίρνει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας στο σεξ και υποβάλλεται τακτικά σε τεστ Παπανικολάου, δεν επιβάλλεται, αλλά ούτε και απαγορεύεται να εμβολιαστεί.
Αν θέλετε να αποκτήσετε παιδί ή αν μόλις αντιληφθήκατε ότι είσαστε έγκυος, θα φροντίστε να επισκεφθείτε το γυναικολόγο σας για μια προγεννητική εκτίμηση. Θα του αναφέρετε, αν στην ευρύτερη οικογένεια έχει γεννηθεί παιδί με κάποιο πρόβλημα σωματικό ή διανοητικό, ώστε να συζητήσετε ποιές εξετάσεις χρειάζεται να γίνουν. Έχετε υπόψη ότι τα τέσσερα συχνότερα κληρονομικά νοσήματα στην Ελλάδα είναι: Α) μεσογειακή αναιμία (1:12 Έλληνες είναι φορέας της μετάλλαξης του γονιδίου της β-σφαιρίνης, αλλά σε περιοχές όπως Θεσσαλία, Βοιωτία, Ηλεία, Ιόνια νησιά η συχνότητα είναι περισσότερο από 1:7), Β) κυστική ίνωση ( 1:20-25 Έλληνες είναι φορέας μετάλλαξης) , Γ) συγγενής βαρηκοΐα (1: 28 Έλληνες είναι φορέας της πιο συχνής μετάλλαξης υπεύθυνης για συγγενή κώφωση, 35 del G Conexin 26) και Δ) νωτιαία μυϊκή ατροφία ( 1:40 Έλληνες είναι φορέας μετάλλαξης). Αν υπάρχει στο στενό και ευρύτερο οικογενειακό ιστορικό κάποιο περιστατικό από τα παραπάνω νοσήματα, να το αναφέρετε στο γιατρό σας.
Να αποφεύγετε τα ωμά ή όχι καλά ψημένα κρέατα και ψάρια, συμπεριλαμβανομένου και του sushi, αλλαντικά και λουκάνικα όπως χοτ ντογκ, πατέ, καπνιστά φυλασσόμενα στο ψυγείο, μαγιονέζες, σάλτσες και γλυκά που περιέχουν ωμά αυγά, μη παστεριωμένα τυριά και γάλα, αλκοόλ, όχι καλά πλυμένα φρούτα και λαχανικά, ψάρια που περιέχουν αυξημένα επίπεδα υδραργύρου όπως καρχαρίας και ξιφίας και ωμά οστρακοειδή. Να ελαχιστοποιήσετε επίσης τη χρήση του καφέ στη μια με δυο φορές ημερησίως.
Είναι αναμφισβήτητα η επισκληρίδιος κατά την οποία ο αναισθησιολόγος με ένα λεπτό καθετήρα εγχέει τοπικό αναισθητικό στο χώρο γύρω από το νωτιαίο μυελό στο κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης. Το αναισθητικό αρχίζει να λειτουργεί σε 5-10 λεπτά και μουδιάζει μόνο τα νεύρα που είναι υπεύθυνα για το αίσθημα του πόνου από τις συσπάσεις της μήτρας. Η γυναίκα αισθάνεται το άγγιγμα στην κοιλιά, κουνά τα πόδια, σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι όρθια ή να περπατά και τέλος μπορεί να σφίξει τους κοιλιακούς μυς, όταν ολοκληρωθεί η διαστολή και φτάσει η ώρα που θα πρέπει να βγάλει το μωρό της. Συχνότερες επιπλοκές είναι η πτώση της πίεσης που αποκαθίσταται μετά τη χορήγηση ορών στη φλέβα, παροδικός ελαφρύς πόνος χαμηλά στη μέση και πιο σπάνια πονοκέφαλος.
Αν έχετε πρώιμη ωοθηκική ανεπάρκεια (οι ωοθήκες σταμάτησαν να λειτουργούν και να παράγουν οιστρογόνα ή αφαιρέθηκαν χειρουργικά, σε ηλικία<40 ετών) ή αν έχετε πρώιμη εμμηνόπαυση (αντίστοιχα σε ηλικία<45 ετών) πρέπει να πάρετε θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, ανεξάρτητα από την εμφάνιση συμπτωμάτων ή όχι, γιατί οι καταστάσεις αυτές δε θεωρούνται φυσιολογικές. Η θεραπεία θα σας χορηγηθεί περίπου μέχρι τη φυσιολογική ηλικία εμμηνόπαυσης (50-51έτη). Αν όμως μπαίνετε στην εμμηνόπαυση σε φυσιολογική ηλικία (γύρω στα 50 έτη), τότε θα πάρετε θεραπεία αν παρουσιάζετε συμπτώματα, που επηρεάζουν σημαντικά το επίπεδο της ζωής σας ή αν έχετε αυξημένο κίνδυνο κατάγματος λόγω οστεοπόρωσης.
Το χάπι της επόμενης μέρας είναι ένα αντισυλληπτικό χάπι με υψηλή δόση προγεστερόνης που σκοπό έχει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον στη μήτρα εχθρικό προς τα σπερματοζωάρια και να εμποδίσει έτσι τη σύλληψη. Η χορήγηση του χαπιού ενδείκνυται έπειτα από σεξουαλική επαφή με εκσπερμάτιση εντός του κόλπου είτε έπειτα από ρήξη του προφυλακτικού. Το χάπι της επόμενης μέρας δεν είναι εκτρωσικό, δηλαδή δεν καταστρέφει την κύηση άπαξ και έχει γίνει η γονιμοποίηση για το λόγο αυτό πρέπει να χορηγείται μέσα σε 72 ώρες από την επαφή, ενώ η αποτελεσματικότητα του φθίνει όσο η λήψη απέχει από την επαφή.
Γενικά το χάπι είναι καλά ανεκτό από τις περισσότερες γυναίκες. Η συχνότερη ανεπιθύμητη ενέργεια είναι η αναστάτωση στο κύκλο της γυναίκας, ο οποίος μπορεί να καθυστερήσει, παρατείνοντας την αγωνία της για πιθανή εγκυμοσύνη, είτε να έρθει νωρίτερα όπως συμβαίνει συνήθως οπότε μπορεί να είναι και πιο αιμορραγικός. Σημαντική οδηγία είναι ότι το χάπι της επόμενης μέρας ΔΕΝ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περισσότερες από μια φορές στον ίδιο κύκλο, διότι η υψηλή δόση προγεστερόνης μπορεί να προκαλέσει έντονη μητρορραγία στη γυναίκα.
Τα ινομυώματα ή λειομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι του μυϊκού στρώματος της μήτρας. Η κλινική τους εικόνα ποικίλει ανάλογα με τη θέση τους και το μέγεθος τους. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν προκαλούν κανένα απολύτως σύμπτωμα, οπότε ανευρίσκονται τυχαία σε κάποιο υπερηχογραφικό έλεγχο. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να προκαλούν μητρορραγία, δηλαδή έντονες αιμορραγίες στη περίοδο, πίεση ή πόνο στη περιοχή της λεκάνης, ενώ εάν εκτείνονται στη κοιλότητα της μήτρας μπορεί να επηρεάζουν τη γονιμότητα της γυναίκας. Η χειρουργική αφαίρεση των ινομυωμάτων συστήνεται εφόσον υπάρχουν συμπτώματα ή επίδραση στη γονιμότητα, και φυσικά πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν παράμετροι όπως η ηλικία της γυναίκας, το μαιευτικό ιστορικό της (δηλαδή αν είναι άτοκος ή όχι), το μέγεθος και η θέση του ινομυώματος, καθώς και η χειρουργική τεχνική που θα προτιμηθεί, δηλαδή λαπαροσκοπική ή ανοικτή μέθοδος. Εκείνα τα ινομυώματα που δεν προκαλούν συμπτώματα δεν χρήζουν χειρουργικής αφαίρεσης, διότι η πιθανότητα εξαλλαγής τους σε κακοήθεια είναι πάρα πολύ μικρή (<5%), ενώ μετά την εμμηνόπαυση συρρικνώνονται. Σε κάθε περίπτωση η απόφαση για την αντιμετώπιση των ινομυωμάτων λαμβάνεται σε επίπεδο εξατομικευμένο και έπειτα από συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Οι αιτίες που συνδέονται με το πόνο στην σεξουαλική επαφή ή δυσπαρεύνια όπως λέγεται είναι πολλές και ποικίλες. Η συνηθέστερη αιτία είναι η λοίμωξη του κόλπου ή κολπίτιδα, η οποία προκαλεί τον ερεθισμό της περιοχής, ελαττώνει την εφύγρανση και κάνει την ερωτική πράξη πιο τραυματική για τον κόλπο. Η γυναίκα με κολπίτιδα θα έχει επιπλέον συμπτώματα όπως κολπικές εκκρίσεις, κνησμό και πιθανώς ερυθρότητα στα έξω γεννητικά όργανα. Η διάγνωση, πρόληψη και θεραπεία της κολπίτιδας αναλύονται στη παράγραφο «Κολπίτιδα» στα γυναικολογικά θέματα.
Άλλο αίτιο δυσπαρεύνιας είναι η ενδομητρίωση, η οποία προκαλεί πόνο στην ερωτική πράξη μόνο εάν η νόσος έχει διηθήσει την ορθοκολπική περιτονία η τις παρατραχηλικές περιοχές. Σε αυτή τη περίπτωση θα έχει πιθανώς και ενοχλήσεις κατά την ούρηση ή την αφόδευση, ενώ θα έχει και ψηλαφητούς όζους στη γυναικολογική εξέταση. Η ενδομητρίωση προϋποθέτει συντονισμένη χειρουργική και φαρμακευτική θεραπεία.
Η κατάψυξη γενετικού υλικού είναι πλέον εφικτή. Γνωρίζουμε ότι σε μια προσπάθεια εξωσωματικής παράγονται περισσότερα του ενός ωαρίου και μεταφέρονται κάποια έμβρυα. Στην περίπτωση αυτή έχουμε τη δυνατότητα μεγαλύτερης παραγωγής οπότε υπάρχουν περισσεύματα. Τα περισσεύματα αυτά μπορούν να καταψυχθούν και να χρησιμοποιηθούν σε δεύτερο χρόνο χωρίς το ζευγάρι να χρειάζεται να υποβληθεί σε νέα θεραπεία. Επίσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις περιπτώσεις εκείνες που δεν μπορεί να γίνει εμβρυομεταφορά, όπως για παράδειγμα εάν συμβεί κάποια επιπλοκή κατά τη διάρκεια της εξωσωματικής όπως ενδοκοιλιακή αιμορραγία ή κυρίως υπερδιέγερση της ωοθήκης.
Για κάθε ασθενή που πρέπει να χειρουργηθεί, το νυστέρι αντι προσωπεύει σίγουρα μια απειλή. Είναι, λοιπόν, φυσικό μια τε χνική που θεραπεύει χωρίς νυστέρι, με μια μικρή τομή 1-2 εκα τοστών, να παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα, μάλι στα, για τις γυναίκες, που τόσο πολύ ανησυχούν για την εμφάνι ση τους, η λαπαροσκοπική χειρουργική είναι αναμφισβήτητα μια σημαντική εξέλιξη.
Στην εξωσωματική γονιμοποίηση, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν βελτιωθεί πολύ τα χρησιμοποιούμενα πρωτόκολλα καταστολής και διέγερσης των ωοθηκών, εν τούτοις το γενικό ποσοστό επιτυχούς κύησης και γέννησης ενός παιδιού δύσκολα ξεπερνά το 30% ανά προσπάθεια. Βεβαίως, εκείνο που γνωρίζουμε, γιατί έχει καλά μελετηθεί, είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό της αποτυχημένης προσπάθειας σχετίζεται με την ασύγχρονη πορεία της ανάπτυξης του ωαρίου και ενδομητρίου, ενδεχομένως σχετίζεται και με την ποιότητα των παραγομένων ωαρίων και εμβρύων που προκύπτουν από αυτά και πιθανολογούνται και άλλοι λειτουργικοί παράγοντες που έχουν να κάνουν με την συμμετοχή του ανοσολογικού μας συστήματος στην αναπαραγωγική επιτυχία ή αποτυχία.